"Wij hebben naast de nieuwe auteurswet vooral ook de eerlijkheid aan onze kant."
Dan tóch nog : de tech giganten stappen naar het Grondwettelijk Hof tegen de nieuwe ‘online rechtenwet’ over auteursrechten. Maar dat ook platenfirma’s als Sony Music samen met enkele independents en platformen zoals Spotify dit doen, dat voelt als een diep mes in onze rug. In wezen zijn de platenfirma’s en streaming platformen immers ook zakenpartners van de door hen getekende artiesten en muzikanten. Ze beweren in hun perscommuniqué van afgelopen vrijdagnamiddag dat ze de nieuwe wet aanvechten “in het voordeel van de rechthebbenden, creatoren, gebruikers en uitgevers”. Die rechthebbenden en creatoren van de muzikale content waarmee zij hun inkomsten genereren, dat zijn wij.
“Wij hebben hen in geen geval mandaat gegeven om de nieuwe ‘online rechtenwet’ mee in onze naam voor het Grondwettelijk Hof aan te vechten. Integendeel, wij hebben zélf tekstuele inspiratie geleverd voor de wet die zij nu afgeschaft willen zien” aldus Muziekgilde voorzitter Michael Schack.
“Met hun protest tegen de wet komen ze enkel op voor het aan hun aandeelhouders jaarlijks beloofde dividend uit hun netto winst. Het zijn echter net ónze rechten die door die nieuwe democratisch tot stand gekomen Belgische wet verdedigd worden. Die wet is trouwens gebaseerd op de Digital Single Market (DSM) richtlijn die reeds in 2017 door Europa is gestemd. Wij blijven samen met de collectieve beheersvennootschappen de wet dan ook met hand en tand verdedigen. Dat doen we voor álle muzikanten, dus zowel voor de aan platenfirma’s contractueel verbonden artiesten als voor de talrijke kleine onafhankelijk ploeterende, ontluikende talenten die hun muziek in hun slaapkamer of repetitiekot opnemen. Die hebben immers een erg zwakke onderhandelingspositie wanneer ze hun werken via de online platformen exploiteren en zullen nooit kunnen opboksen tegen de graaikranen van de grote spelers. De aanvechtende platenfirma's kidnappen met hun offensief ook de door de wet verdedigde belangen van vele andere creatievelingen, waaronder ook die van onze vrienden acteurs en auteurs” aldus nog Michael Schack.
“Als het over geld gaat en dus ook over een eerlijke verdeling van de door hen ontvangen inkomsten, blijkt het gros van de platenfirma’s alweer niet echt aan de kant van de muzikale artiest te staan”, aldus Eva Schampaert. “Maar zijn zij niet verondersteld onze vertrouwenspersonen te zijn, onze steunende partners bij de exploitatie van onze muziek? Met hun juridische stap tegen onze unieke Belgische ‘online auteursrechten wet’ bekennen ze in ieder geval kleur : ze zien echt faire vergoedingen eigenlijk helemaal niet zitten. Elke betrokken partij in het muzikale ecosysteem gelijk voor de wet? Ze willen het niet. Van de wereldwijd 27,5 miljard Euro aan totale inkomsten (2021) uit de verspreiding en publicatie van opgenomen muziek willen ze liefst zo weinig mogelijk via eerlijk collectief beheer naar de mee investerende artiesten zien terugvloeien.”
Muzikanten en producerende DJ’s rekenen voor een eerlijke verdeling net als schrijvende auteurs en spelende acteurs inderdaad op een collectief, wettelijk en ondertussen goed geregeld beheer. Zij geven daarbij een mandaat aan de door henzelf gekozen wettelijk erkende en gecontroleerde beheersvennootschappen, waaronder Sabam en Playright bijvoorbeeld. Deze beheersvennootschappen innen en verdelen dan die auteurs- en naburige rechten voor de bij hen aangesloten auteurs, componisten, muzikanten en hun uitgevers volgens een duidelijke en bij wet vastgelegde regelgeving. De erg zwakke positie van artiesten in de nieuwe realiteit van overwegend gestreamde muziek wordt door Europa en dus ook door de Belgische wetgever ten volle erkend. De wet beoogt immers een faire en neutrale regeling voor alle online platformen en streaming diensten. Ze is trouwens pas recentelijk na een lang voorafgaand traject en fijnstemming met een overweldigende meerderheid over de partijgrenzen heen democratisch goedgekeurd.
“Met hun offensief voor het Grondwettelijk Hof geven de platenfirma’s alvast aan dat ze het inhalige “old school” business model uit de jaren ’50/’60 en ’70 nog steeds in hun DNA hebben zitten. De artistieke inbreng van de artiest/muzikant en het werk van de platenfirma om dat in de markt te zetten zorgt voor een gezamenlijk behaald inkomen. Maar die winst mag blijkbaar vooral niet eerlijk onderling verdeeld worden” stelt Michael Schack nog. “Platenfirma’s en streaming platformen houden met hun personeelsleden ongetwijfeld functioneringsgesprekken. Misschien moeten wij, muzikale artiesten, als hun exclusieve content leveranciers hen ook maar eens op functioneringsgesprek uitnodigen. Hopelijk gaan ook de steunpunten voor artiesten en muzikanten in de muzieksector daar deze keer met ons in mee.”
